جان فرانکن هایمر

John Frankenheimer

جان فرانکن هایمر (2002- 1930)

در 19 فوریه 1930 در نیویورک به دنیا آمد. پدرش آلمانی یهودی تبارو کارگزار بازار بورس و مادرش ایرلندی بود. جان فرزند بزرگ خانواده بود و همواره بچه ای بسیار درون گرا و به قول خودش فیلم ها برایش راه گریز خوبی بودند و از هشت سالگی هر شنبه به سینما می رفت. در مدرسه فاکس وود نیویورک درس خواند و سپس درآکادمی نظامی لاسال که موسسه ای متعلق به کاتولیک بود- تحصیلش را ادامه داد. در1947 فارغ التحصیل وهمزمان از کلیسای کاتولیک برید. بعدا در کالج ویلیامزماساچوست دررشته زبان انگلیسی لیسانس گرفت. درزمان تحصیل در کالج علاقه اش را به بازیگری دریافت وبه بازی در نمایش های تابستانی پرداخت.

به یاد جیمز دین

مرگ همیشه هم بد نیست

کرک داگلاس در نقش یک تهیه کننده سخت گیر در فیلم «بد و زیبا» ساخته وینسنت مینلى گفت: «وقتى یک بازیگر روى پرده ظاهر مى شه همه بهش نگاه مى کنند و دیگه اصلاً مهم نیست چطورى بازى مى کنه». به نظر حرف کاملاً درستى مى رسد. سینما یعنى دیدن، یعنى چیزى که تماشاگر آن را مى بیند و این اولین رابطه را شکل مى دهد، اینکه او چه مى بیند و چه درک مى کند مراتب بعدى هستند که فرایند «دیدن» به فرایند عقلانى تبدیل مى شود. ستاره ها هم از همین کیفیت استفاده مى کنند. منتقدان هیچ گاه جایگاه ستاره را تعیین نمى کنند (منتقدان کسانى هستند که فرایند دیدن را به فرایند عقلى تبدیل کرده اند) بلکه تماشاگران که فقط مى بینند تا سرگرم شوند. بازیگرى را به مقام ستاره ارتقا مى دهند، به بیان دیگر کلمه جادویى در این میان «اقبال عمومى» است. اگر بازیگرى از این موهبت برخوردار باشد قطعاً ستاره نیز خواهد بود. بعضى ها باید سالها تلاش کنند، چهره عوض کنند، از نقش و قالبى به نقش و قالب دیگر بخزند و هیچ گاه هم ستاره نباشند اما بخت ستاره شدن براى بعضى بازیگران حتى بى استعداد به راحتى فراهم مى شود. 

اُدری هپبورن

 Audrey Hepburn

 

زندگی من چیزی بیشتر از یک داستان پریان است. من هم سهم خودم را از سختی‌ها داشته‌ام. اما هر سختی‌ای را که تحمل کردم، در آخر، اجری برایم داشت 

 

اُدری هپبورن( متولد چهارم می 1929 در بروکسلِ بلژیک- وفات 20 ژانویه‌ی 1993) با یک متر و هفتاد سانتی‌متر قد. در خانواد‌ه‌ای اشرافی به‌ دنیا آمد. پدرش بانکداری ثروتمند و مادرش بارونسی هلندی بود. بعد از این‌که پدر و مادرش طلاق گرفتند، با مادرش به لندن رفت و در یک مدرسه‌ی خصوصیِ دخترانه تحصیل کرد. وقتی مادرش به هلند برگشت، او در مدرسه‌ی خصوصی ماند. برای تعطیلات، با مادرش به آرنهمِ هلند رفته بود که ارتش هیتلر، شهر را تصرف کرد و اُدری دوران سخت اشغال نازی را تجربه کرد: دچار افسردگی و سوء تغذیه شد( این موضوع در وزنش هم تاثیر گذاشت) در جایی اعتراف کرده که وضع انقدر بد بوده که مجبور شده پیاز گل لاله بخورد . بعدها وقتی قرار شد در فیلمی (خاطرات آن فرانک(1959)) که به دوران اشغال نازی می‌پرداخت، بازی کند؛ یادآوری تجربیاتش آنقدر اذیتش می‌کردند که نقش را واگذار کرد.