اُدری هپبورن

 Audrey Hepburn

 

زندگی من چیزی بیشتر از یک داستان پریان است. من هم سهم خودم را از سختی‌ها داشته‌ام. اما هر سختی‌ای را که تحمل کردم، در آخر، اجری برایم داشت 

 

اُدری هپبورن( متولد چهارم می 1929 در بروکسلِ بلژیک- وفات 20 ژانویه‌ی 1993) با یک متر و هفتاد سانتی‌متر قد. در خانواد‌ه‌ای اشرافی به‌ دنیا آمد. پدرش بانکداری ثروتمند و مادرش بارونسی هلندی بود. بعد از این‌که پدر و مادرش طلاق گرفتند، با مادرش به لندن رفت و در یک مدرسه‌ی خصوصیِ دخترانه تحصیل کرد. وقتی مادرش به هلند برگشت، او در مدرسه‌ی خصوصی ماند. برای تعطیلات، با مادرش به آرنهمِ هلند رفته بود که ارتش هیتلر، شهر را تصرف کرد و اُدری دوران سخت اشغال نازی را تجربه کرد: دچار افسردگی و سوء تغذیه شد( این موضوع در وزنش هم تاثیر گذاشت) در جایی اعتراف کرده که وضع انقدر بد بوده که مجبور شده پیاز گل لاله بخورد . بعدها وقتی قرار شد در فیلمی (خاطرات آن فرانک(1959)) که به دوران اشغال نازی می‌پرداخت، بازی کند؛ یادآوری تجربیاتش آنقدر اذیتش می‌کردند که نقش را واگذار کرد. 

بعد از آزاد شدن شهر، اُدری به یک مدرسه‌ی آموزش باله در لندن رفت ولی به خاطر قدش و همین‌طور تمرین کمی که داشت، رقص را کنار گذاشت و تبدیل به مدل شد. به عنوان مدل، بسیار برازنده و دوست‌داشتنی به نظر می‌آمد؛ انگار که هدف زندگی‌اش مدل شدن بوده. تا این‌که قبول کرد نقش کوچکی را در فیلمی اروپایی با نام «هلند در 7 درس» بازی کند. این برمی‌گردد به سال 1948. بعد هم به جای ایو لستر در فیلم «قصه‌ی همسران جوان»(1951) حرف زد. اما این‌ نقش‌های کوچک راضی‌‌ش نمی‌کردند پس تصمیم گرفت برای به‌دست آوردن فرصت‌های بهتر به امریکا برود. در امریکا و با بازی در تعطیلات رومی(1953)( به کارگردانی ویلیام وایلر) به سرعت به خواسته‌اش رسید. تعطیلات رومی، تبدیل به موفقیتی بزرگ و سودآور شد و اسکار بهترین بازیگر زن را برای هپبورن به ارمغان آورد. هپبورن با همین یک فیلم، تبدیل به بازیگری مشهور، محبوب و مردمی شد. دلیل این شهرت فراوان هم حالت پری‌گونه و اشرافی و در عین حال معصومش بود. او هیچ‌گاه تبدیل به الهه سکس و شهوت زمان خودش نشد.  

سال 1954 در « سابرینا» ی بیلی وایلدر بازی کرد. در این فیلم – که دومین نامزدی اسکار را برایش به ارمغان آورد – با ویلیام هولدن و همفری بوگارد همبازی بود و نقش دختر راننده‌ای را بازی می‌کرد که عاشق پسر خانواده‌ی پول‌داری می‌شود. با این دومین فیلم امریکای‌اش، خودش را به عنوان بازیگری با احساس و بی‌همتا، تثبیت کرد. بیلی وایلدر درباره‌اش می‌گوید:« چقدر درونش، احساس داشت، حسی که ارتباط برقرار می‌کرد. ولی آیا سکسی بود؟ بیرون دوربین یک هنرپیشه‌ی عادی بود. خیلی لاغر بود، ولی چیز دوست‌داشتنی‌ای داشت، واقعا پرستیدنی بود. آدم به این موجود لاغر و ترکه اعتماد می‌کرد. ولی وقتی جلوی دوربین قرار می‌گرفت می‌شد خانم اُدری هپبورن.» ( گفتگو با بیلی وایلدر – کامرون کرو/ ترجمه‌ی گلی امامی – صفحه‌ی 101) 

 

 نقل است که هپبورن چون در این فیلم نقش دختری پاریسی را بازی می‌کرد، راهی پاریس می‌شود تا لباس‌هایی پاریسی برای بازی در این فیلم انتخاب کند و به سراغ ژیوانشی( طراح لباس) می‌رود. ژیوانشی همین‌که می‌فهمد « خانم هپبورن» برای دیدار او به پاریس آمده، با کله به پیشوازش می‌رود اما می‌بیند که به جای خانم کاترین هپبرون، دختری لاغر و چشم‌خرگوشی به نام اُدری هپبورن به دیدنش آمده. ژیوانشی تا آن موقع هیچ‌چی راجع به هپبورن نشنیده بود پس طاقچه بالا می‌گذارد که « من وقت ندارم» و با جالباسی ور می‌رود تا هپبورن را از سرش باز کند. اما به‌زودی و طی چند دقیقه صحبت، سحر و جادوی اُدری هپبورن باعث می‌شود که ژیوانشی اندازه‌هایش را بگیرد تا برایش لباس آماده کند: لباسی که هپبورن در سابرینا پوشید، و نقش مهمی در جا افتادن پرسوناژ هپبورن ایفا کرد و به سرعت تبدیل به مد روز شد. هپبورن و ژیوانشی بعد از آن نیز، چندین و چندبار با هم همکاری کردند.  

 

عشق در بعد از ظهر(1957) دومین همکاری هپبورن و وایلدر بود که سیل نقد‌های مثبت را به همراه داشت و بعد هم در « داستان راهبه» ی(1959) فرد زینه‌مان بازی کرد و همین‌طور « صبحانه در تیفانی» (1961) که برای هر کدام‌شان نامزد دریافت اسکار شد.

صبحانه در تیفانی را « ترومن کاپوت» نوشته بود و وقتی فهمید که هپبورن قرار است در فیلم بازی کند، هیچ خوشش نیامد و اعلام کرد که نقش را برای مریلین مونرو نوشته است. هپبورن کم که نیاورد، هیچ؛ نقش را تبدیل به خاطره‌انگیزترین بازی خود در سینما کرد. درباره‌ی این نقش می‌گویند:« نقشی که هپبورن برایش به‌دنیا آمده بود». او در فیلم ترانه‌ای به نام « ماه‌رود» می‌خواند که هنری منچینی کبیر، آهنگش را ساخته بود. منچینی در جایی گفته:« ماه رود برای او ( هپبورن) نوشته شده بود. هیچ‌کس دیگری نمی‌توانست به خوبی او درکش کند. هزاران نسخه از ماه رود وجود دارد اما نسخه‌ی اُدری هپبورن، بی چون و چرا، بهترین‌شان است.» 

مدت کوتاهی بعد از این فیلم، در « ساعت بچه‌ها» با شرلی مک لین هم‌بازی شد. مک لین درباره‌ی هپبورن می‌گوید:« او به من یاد داد که چطور لباس بپوشم و من هم یادش دادم که چطور فحش بدهد!»

اما یکی از نقش‌‌آفرینی‌های درخشانش را در « بانوی زیبای من»(1964) به نمایش گذاشت. در این فیلم موزیکال ِ جورج کیوکر، که برگرفته از نمایشنامه‌ای نوشته‌ی جرج برنارد شاو است، زبان‌شناسی به نام هیگینز، با همکارش کلنل پیکرینگ، شرط می‌بندد که دختری گلفروش، بازیگوش و مدرسه نرفته( با بازی هپبورن) را با تعلیمات زبان‌شناسی‌اش تبدیل به خانم و بانویی متشخص می‌کند به طوری که هیچ‌کس در تشخص او شک نکند. بازی با نشاط و پُر انرژی هپبورن در نقش الیزا، در ذهن‌ها جاودانه شد. او در فیلم، آواز خواند، از مبل بالا رفت، فحش داد، خندید و عاشق شد. هنوز هم می‌توانید سه ساعت تمام پای فیلم بنشینید و راضی و سر حال تا انتها دنبالش کنید.

رکس هریسون، هم‌بازی هپبورن در این فیلم، وقتی ازش خواسته شد که بازیگر زن نقش اول مورد علاقه‌اش را نام ببرد، بدون معطلی پاسخ داد: « اُدری هپبورن در بانوی زیبای من.»

بعد از دو فیلم دیگر، هپبورن با فیلم wait until dark در سال 1967 دوباره به موفقیت و هم‌چنین(برای چندمین بار) نامزدی اسکار دست یافت. کارگردان این فیلم ( ترنس یانگ) کسی بود که بیست سال قبل از آن توسط هپبورن و در جریان جنگ جهانی دوم، از مرگ نجات پیدا کرده بود.( هپبورن در دوران جنگ جهانی، پرستار داوطلبی بود که فقط 16 سال داشت.)

در پایان دهه‌ی 60 ، هپبورن تصمیم گرفت در اوج، با سینما خداحافظی کند. دیگر فقط گه‌گاهی بر پرده‌ی سینما ظاهر می‌شد که در مهم‌ترین تجربه‌ی این دوران، با شون کانری در فیلم « رابین و ماریان»(1976) هم‌بازی شد. این فیلم به ماجراهای رابین هودی می‌پرداخت که دیگر سن و سالی ازش گذشته بود.

از سال 1988 سفیر مخصوص یونیسف شد و برای کمک به کودکان آفریقایی و آمریکای لاتین، تلاش کرد.

آخرین فیلمش را اسپیلبرگ کارگردانی کرد و « همیشه» (1989) نام داشت.

همیشه خودش را دست‌کم می‌گرفت در حالی که دنیایی عاشقش بود و هست. خودش می‌گوید که «هر زنی می‌تواند با یک عینک آفتابی بزرگ و موهای کوتاه و لباس کوتاه بی‌آستین بشود آدری هپبورن» اما همه‌ی ما می‌دانیم که آدری هپبورن، دومی ندارد

  

  

  فیلمشناس آثار

Actress: 

• 1980s
• 1970s
• 1960s
• 1950s

1. Always (1989) .... Hap
2. Love Among Thieves (1987) (TV) .... Baroness Caroline DuLac
3. They All Laughed (1981) .... Angela Niotes
   
4. Bloodline (1979) .... Elizabeth Roffe
   ... aka Blutspur (West Germany)
   ... aka Sidney Sheldon's Bloodline
5. Robin and Marian (1976) .... Lady Marian
   
6. Wait Until Dark (1967) .... Susy Hendrix
7. Two for the Road (1967) .... Joanna 'Jo' Wallace
8. How to Steal a Million (1966) .... Nicole
   ... aka How to Steal a Million Dollars and Live Happily Ever After
   ... aka William Wyler's How to Steal a Million (USA: complete title)
9. My Fair Lady (1964) .... Eliza Doolittle
10. Paris - When It Sizzles (1964) .... Gabrielle Simpson / Gaby
    ... aka Together in Paris (USA)
11. Charade (1963) .... Regina Lampert
12. The Children's Hour (1961) .... Karen Wright
    ... aka The Loudest Whisper (UK)
13. Breakfast at Tiffany's (1961) .... Holly Golightly
14. The Unforgiven (1960) .... Rachel Zachary
    
15. The Nun's Story (1959) .... Sister Luke (Gabrielle van der Mal)
16. Green Mansions (1959) .... Rima
17. Love in the Afternoon (1957) .... Ariane Chavasse/Thin Girl
18. "Producers' Showcase" .... Marie Vetsera (2 episodes, 1957)
        - Mayerling (1957) TV episode .... Marie Vetsera
        - Episode #3.6 (1957) TV episode
19. Funny Face (1957) .... Jo Stockton
20. War and Peace (1956) .... Natasha Rostova
    ... aka Guerra e pace (Italy)
21. Sabrina (1954) .... Sabrina Fairchild
    ... aka Sabrina Fair (UK)
22. Roman Holiday (1953) .... Princess Ann
23. "CBS Television Workshop" (1 episode, 1952)
        - Rainy Day in Paradise Junction (1952) TV episode
24. The Secret People (1952) .... Nora Brentano
    ... aka Secret People
25. Nous irons à Monte Carlo (1951) .... Melissa Walter
    ... aka We Will All Go to Monte Carlo (International: English title)
26. Young Wives' Tale (1951) .... Eve Lester
27. "BBC Sunday-Night Theatre" .... Celia (1 episode, 1951)
        - The Silent Village (1951) TV episode .... Celia
28. The Lavender Hill Mob (1951) .... Chiquita
29. Laughter in Paradise (1951) .... Cigarette girl
30. One Wild Oat (1951) .... Hotel receptionist
31. Monte Carlo Baby (1951) .... Linda Farrel
    ... aka We Go to Monte Carlo (USA)

Soundtrack:

• 1990s
• 1960s
• 1950s

1. "Great Performances" (1 episode, 1991)
       - The Fred Astaire Songbook (1991) TV episode (performer: "He Loves and She Loves", "'s Wonderful")
2. Here's Looking at You, Warner Bros. (1991) (TV) (performer: "The Rain in Spain")
   
3. My Fair Lady (1964) (performer: "Why Can't the English?", "Wouldn't it be Loverly", "Just You Wait", "The Rain in Spain", "I Could Have Danced All Night", "You Did It", "Just you Wait (Reprise)", "Show Me", "The Flower Market", "Without You")
4. Breakfast at Tiffany's (1961) (performer: "Moon River")
   
5. Funny Face (1957) (performer: "Funny Face", "How Long Has This Been Going On?", "Bonjour Paris", "He Loves And She Loves", "On How To Be Lovely", "'S Wonderful")
6. Sabrina (1954) (performer: "La vie en rose", "Yes! We Have No Bananas")
   ... aka Sabrina Fair (UK)

منابع http://www.imdb.com 

wikipedia